Gedenk Gedichten
Ik denk aan jou

Ik denk aan jou
als de dagen zich gaan lengen
en de vogels lente brengen
na die ijselijke kou

Ik denk aan jou
op ’n vroege zomermorgen
als de dag nog ligt verborgen
onder ’n deken ochtenddauw

Ik denk aan jou
als de wind rondom ’t huis giert
en de herfst z’n jaarlijks feest viert
in luchten grijs en grauw

Ik denk aan jou
bij ’t warme winter haardvuur
alle dagen ieder uur
omdat ik van je hou.
GK

Naar boven


Zonnebloemen

Om je nog een keer te ontmoeten
je voor ‘t laatst te kunnen groeten
zou ik van m’n eigen leven
graag ‘n stukje willen geven
zoals jij alles hebt gedaan
heeft me echt versteld doen staan
zomaar ineens was het voorbij
nauwelijks te bevatten voor mij
’t is gewoon niet af
sta daarom aan je graf
om de steen te aanschouwen
waarin je naam is uitgehouwen
en zonder iets te zeggen
zal ik zonnebloemen leggen
als allerlaatste groet
Tien
’t ga je goed.
GK

*Tiny 24-09-1942 — 10-01-2002 †

Naar boven


Treuren

Door ’n waas van tranen heen
zag ik haar naam staan op die steen
toch vond ik ‘r daar niet
’t was alleen ’t lichaam wat ze achterliet
in gewone dagelijkse dingen
bijvoorbeeld als je ’n vogel mooi hoort zingen
of in ’t zachte tikken van de regen
daarin kom je haar steeds tegen
en op ’n warme zomerdag
als je de zon verdwijnen zag
veranderend in ’n schemering
en jij ’t laatste straaltje ving
in ‘n paar vlinders die onvermoeibaar dansen
in ’t overvliegen van ’n koppel ganzen
of in ’t bloeien van door haar gezaaide planten
daarin vind je haar aan alle kanten
ze vroeg niet lang om haar te treuren
zelf vond ze dat maar zeuren
maar zo eenvoudig ligt ’t niet
’t doet ons grenzeloos veel verdriet
van zulke trieste zaken
valt geen voorstelling te maken
hoe ’t in werkelijkheid is
’t is ’n hemelsgroot gemis
je nooit meer te kunnen zien of horen
’t is niet te beschrijven wat we hebben verloren
er moet echt heel veel gebeuren
willen we niet meer om jou treuren
GK

Naar boven


't Diepe gemis

‘t Rauwe kouwe verdriet
van toen je ons verliet
‘k weet niet wat ‘t is
maar,
gaat langzaam over in gemis
‘t giechelen om iets knulligs
en ‘t schateren om iets onbenulligs
de pret in je ogen
dit alles is vervlogen
met ‘t verstrijken van de dagen
zou de pijn wat moeten vervagen
toch blijft ‘t moeilijk te verdragen
dat je er niet meer bent
‘n ieder die jou heeft gekend
weet precies wat ik bedoel
als ik praat over dat gevoel
van ‘t diepe diepe gemis
wat er elke dag opnieuw weer is.
GK

Naar boven


Saskia

Ik heb jou niet mogen zien
sindsdien
blijven er vragen
van binnen aan mij knagen
was jij donker of toch blond
hoe waren je oogjes je neusje je mond
en op wie leek je ’t meest
in plaats van groot feest
werd ’t samen eenzaam rouwen
o kind
kon ik je maar één keer aanschouwen
ik had je zo graag in m’n armen
om je kleine lijfje te warmen
je met m’n liefde omringen
en ’n zacht slaapliedje zingen
er is iets veranderd sindsdien
want
ik heb jou niet mogen zien.

GK

Naar boven


Waarom

Stilletjes ben ik opgestaan
en naar buiten toe gegaan
't is oorverdovend stil
de maan staat bleek en kil
bovendien
is er geen enkele ster te zien
bomen lijken zwarte staken
die de donk're hemel raken
zachtjes begint 't nu te sneeuwen
en ik zou wel willen schreeuwen
waarom toch, God waarom
waarom is 't soms zo krom
er zijn toch mensen zat
die 't eigenlijk wel hebben gehad
oudjes van dik boven de honderd
vragen soms verwonderd
heeft de dood mij uitgezonderd?
waarom God, och waarom
waarom gaan er zoveel jonge mensen
als ik iets zou mogen wensen
stel he, stel
nou
dan wist ik 't wel.
GK

Naar boven


De Hemel

Eens op 'n warme zomerdag
toen ik sluimerend in de hangmat lag
zag ik in 't zonnegeel
'n slingerpad van goud fluweel
't toog
omhoog
tot aan 'n poort
daar trok ik aan 'n schitterend koord
wat zich toen aan mij ontvouwde
en ik met eigen oog aanschouwde
was beslist 't paradijs
als ik terug denk aan die reis
van op die warme zomerdag
toen ik sluimerend in de hangmat lag
zie ik voor mij weer dat beeld
'n beeld wat alle aardse zielen heeld
pijn en honger doet vergeten
't is niet geloven maar zeker weten
die plek moet "de Hemel" heten.
GK

Naar boven


Niemands kind

m'n Vader stierf al lang geleden
en heden
ging ook mijn Moeder dood
ik hou me groot
maar inwendig
voel ik me diep ellendig
nu ben ik helemaal niemands kind
is er niets meer wat mij bind
'k weet dat 't niet bestaat
maar als de telefoon gaat
hoop ik dat 't mijn Moeder is
die ik zo hardgrondig mis
en nog een keer van haar zal horen
hoe laat ik werd geboren
't allerprilste begin
't aardse leven in
alleen 'n Moeder heugt
'n kind z'n vroegste jeugd
ontdekt de eerste tandjes
en breidt de warmste wantjes
zingt van melk zo zoetjes
kust de mollige voetjes
maakt 'n lekker hapje
ziet elk zelfstandig stapje
weet precies te vertellen
van 't amandelen pellen
tot aan 't allerlaatst bezeren
en alle keren
stond zij
mij troostend bij
uit haar ben ik geboren
en heb dat nu verloren
toch blijf ik altijd haar dierbaar kind
omdat herinnering onuitwisbaar bind.
GK

Opgedragen aan m'n moeder
*29-05-1913 — 01-10-1998 †

Naar boven


Oud vest

Het oude vest van m'n moeder
heb ik hier nog steeds
't is verschoten... pluizig
en aan de mouwen iet wat sleets
soms ineens
moet 't uit de kast
ik doe er niks mee
hou 't alleen maar even vast
verbazingwekkend
dat zelfs na zoveel jaar
dat oude vest
nog altijd ruikt naar haar.
GK

Naar boven


Geloof

Bij mij is er ‘t rotsvaste geloof
’t zekere weten
of hoe ’t ook mag heten
aan ’t einde van de reis
wacht ons de hemel ’t nirwana of het paradijs
we kunnen er nu alleen nog maar van dromen
maar daar zullen we elkaar weer tegenkomen
zonder aardse zonden
of ongeneeslijke wonden
geen pijn en geen verdriet
‘t “waarom” bestaat er niet
’t lijf blijft gewoon waar ’t is geboren
de ziel gaat naar waar alle zielen horen
en daar
ontmoeten we elkaar
zoals ik ’t zie
in ’n andere dimensie
GK

Naar boven


Gedicht voor Manoah

Manoah,
zo prachtig van naam
‘n schitterend kind
dreef weg op ’n wolkje
op ’n wolkje in de wind
voorbij de bomen
voorbij de zee
nam ‘t wolkje Manoah mee
verder steeds verder omhoog
nog voorbij storm en regenboog
zo is ze gegaan
tot aan de maan
tot aan de maan
en die zei
Manoah,jij schitterend kind
je komt op ’n wolkje
op ’n wolkje in de wind
van zover
van zover hier vandaan
jij mag als ’n ster
vlak naast mij gaan staan
jou lieve gezichtje
wordt het stralendste lichtje
het stralendste lichtje wat er bestaat
dus als u ‘s avonds naar bed toe gaat
en u kijkt omhoog door het raam
dan ziet u Manoah
dat schitterend kind
zo prachtig van naam
het stralendste lichtje
is haar lieve gezichtje
ze straalt voorbij de bomen
voorbij de zee ver omhoog
nog voorbij storm en regenboog
tot hoog in de Hemel en tot diep in de dalen
oneindig ver reiken Manoah haar stralen
Dag Manoah
zo prachtig van naam
jij schitterend kind
je was zo welkom en zo bemint
zo mooi, zo lief, zo klein en teer
nooit, nee nooit, vergeten wij jou meer.
GK

*Manoah 27-06-2005 — 02-07-2005 †

Naar boven


Samen

Soms als ik m’n ogen sluit
en niet wordt gehinderd door geluid
haal ik je glashelder voor de geest
herinner me de dingen die allang zijn geweest
ik hoor dan nog zo echt
zoals jij iets zou hebben gezegd
dikwijls kan ik er nog niet bij
waarom juist jij
stil bewogen
sluit ik de ogen
leg je er nou bij neer
hoor ik haar weer
laat je droefheid verdwijnen
en leg je hand in de mijne
kom, opstaan
samen zullen we verder gaan.
GK

Naar boven


Tranen

Tranen bij vreugde
Tranen bij verdriet
Tranen verbijten
Tranen die je ziet
Tranen vergoten
Verspild en versnoten
Tranen in dromen
Tranen in ’t verschiet
Tranen die komen
Of je nou wilt of niet.
GK

Naar boven


't Mariabeeldje

‘t Mariabeeldje op de kast
bezwijkt nog ‘ns onder de last
gehavend en geplakt
en weer opnieuw gelakt
aanhoord ze al generaties lang
klaaggezang
en vraaggebeden
er is al wat afgeleden
voor haar met ‘n kaars verlicht
aangezicht
wederom heb ik me tot haar gewend
wees gegroet Maria
zoals ik hier voor U sta
als simpel individu
vraag ik U
om
als de tijd daar is
en de strijd zwaar is
hen te helpen door die donkere nacht
geef hen alstublieft de kracht
deze zo zware last te dragen
dat is al wat ik U wilde vragen.
GK

Naar boven


Maar één wens

Herken je dat gevoel
ik bedoel ‘t gevoel
om in één klap
met ‘n reuzenstap
verder in tijd te willen zijn
zodat verdriet en pijn
misschien tegen beter weten
wat is ingesleten
de meeste mensen
hebben dagelijks wel honderd wensen
maar op ‘n dag
bij verlies of tegenslag
heeft ‘n mens
nog maar één enkele wens
alles zou je dan wel willen geven
om die ene in je leven
al was ‘t maar voor even
zachtjes aan te kunnen raken
of met die ene
nog één keer ‘n wandeling te maken
langs alle nieuwe dingen
die zonder haar voorbij gingen
ook al staat de aarde stil
‘t wordt toch weer gewoon April
hoezeer je ‘t ook begeerd
en wend of keert
uitgerekend deze wens
is niet te vervullen voor de mens.
GK

Naar boven